NC [Fic Exo] HunHan :Teacher Teach Love: ครูลู่ตอนสิบแปด

“กรี๊ดด!! ปล่อยนะ ช่วยด้วย เคลวินช่วยลู่ด้วย!!” ทันทีที่ชื่อของเคลวินหลุดออกมาจากปากลู่หานเซฮุนก็หยุดการกระทำของตนแล้วใช้มือที่เปรียบดังคีมเหล็กบีบแก้มคนตัวเล็กใต้ร่างไว้อย่างแรงจนลู่หานน้ำตาซึม

“จะขึ้นสวรรค์กับผัวอยู่แล้วยังจะร้องหาชู้อีกเหรอ เก็บแรงไว้ครางดีกว่านะ!”พูดจบเซฮุนก็ก้มลงมาบดเบียดริมฝีปากบางทันที แต่ลู่หานเม้มปากแน่นเซฮุนจึงใช้เขี้ยวคมๆกัดริมฝีปากของลู่หานจนเลือดสีแดงสดซึมออกมา ความเจ็บปวดทำให้ลู่หานเผลอร้องออกมาทำให้เซฮุนสามารถแทรกสอดลิ้นร้อนๆเข้าไปในโพรงปากของลู่หานได้

“อื้อออ!!!” ร่างเล็กร้องออกมาเมื่อพยายามขัดขืนการกระทำของเซฮุน แต่คนตัวสูงกลับกดจูบลงมาอย่างหนักหน่วงทำให้ปากแผลเล็กๆบนริมฝีปากบางเปิดออกกว้างจนรู้สึกถึงรสชาติฝาดเฝื่อนของเลือด ยิ่งเซฮุนบดเบียดริมฝีปากเข้ามาเท่าไหร่เลือดก็ซึมออกมามากเท่านั้น ลู่หานร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ แต่คนใจร้ายกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดของลู่หานเลยแม้แต่น้อย

ลู่หานใช้เท้าน้อยๆถีบร่างของเซฮุนที่กำลังเผลอไผลไปกับริมฝีปากอวบอิ่มอย่างแรงจนร่างหนาตกเตียงไปแล้วลู่หานก็ลุกขึ้นแล้วพยายามบังคับขาที่สั่นเทาให้วิ่งหนีปีศาจที่อยู่ข้างหลัง ลู่หานวิ่งมาจนถึงหน้าประตูห้อง คนตัวเล็กเอื้อมมือไปเปิดประตูแต่ก็ถูกกระจนตัวปลิวไปชนกับผนังห้องอย่างแรง

“โอ๊ยย..” คนตัวเล็กนิ่วหน้าแล้วใช้มือจับไหล่ที่ปวดร้าวจนลู่หานคิดว่าบางทีมันอาจจะหักไปแล้วก็ได้

“เบื่อเตียงแล้วก็ไม่บอก ที่พื้นก็จัดให้ได้นะ”พูดจบเซฮุนก็เตรียมจะเข้ามารังแกลู่หานอีกรอบแต่ลู่หานเบี่ยงตัวหลบแล้วคนตัวเล็กก็เสียหลักล้มลงไปกับพื้นจนก้นจ้ำเบ้า

“หึ อยากได้ที่พื้นจริงๆสินะ” เซฮุนคุกเข้าลงมาบนพื้นแล้วจับตัวของลู่หานให้นอนราบลงไปกับพื้นแข็งๆแล้วทาบกายลงมาบนตัวลู่หานจนร่างเล็กขยับตัวไม่ได้ มือหนากดข้อมือเล็กทั้งสองข้างลงกับพื้นอย่างแรงแล้วก้มลงมาแทรกเรียวลิ้นหนาเข้าไปตอดรัดลิ้นเล็กๆของลู่หานอย่างจาบจ้วงและรุนแรง ลู่หานพยายามจะดึงข้อมือหนีแต่แรงที่ร่างสูงกดลงมานั้นมากมายเหลือเกิน ผิวกายของลู่หานเสียดสีกับพื้นแข็งๆจนเนื้อตัวถลอกไปหมด บางจุดได้รับการเสียดสีซ้ำไปซ้ำมาจนมีเลือดซึมออกมาตามเสื้อผ้าสีอ่อนที่ลู่หานสวมอยู่

“ปล่อยนะ!! ” ลู่หานร้องบอกอีกครั้งเมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ

เซฮุนลุกขึ้นยืนแล้วลากลู่หานมาเหวี่ยงลงบนเตียงกว้างอย่างแรง จากนั้นมือหนาก็กระชากชุดที่ลู่หานสวมอยู่ออกอย่างแรงจนเสื้อผ้าขาดวิ่นไม่มีชิ้นดี เศษผ้าที่ถูกกระชากบาดผิวกายขาวๆของลู่หานจนขึ้นรอยแดงเต็มไปหมด ร่างสูงผละริมฝีปากออกมาแล้วถอดเสื้อผ้าของตนออกอย่างเร่งรีบแล้วเริ่มจูบลู่หานอีกครั้ง แต่คนตัวเล็กสะบัดหน้าหนีแล้วผลักเซฮุนให้ถอยห่าง ลู่หานกำลังจะพลิกกายหนีแต่เซฮุนก็กระชากร่างของลู่หานให้กลับมาอยู่ใต้ร่างแข็งแกร่งดังเดิม

“ฤทธิ์มากนักนะ” พูดจบเซฮุนก็คว้าเศษเสื้อผ้าของลู่หานมาแล้วจัดการมัดมือของลู่หานเข้ากับหัวเตียงอย่างแน่นหนา

ลู่หานพยายามดึงข้อมือออกจากการพันธนาการจนข้อมือเสียดสีกับผ้าจนเจ็บแสบแต่ก็ไม่สามารถดึงข้อมือออกมาได้ ลู่หานได้แต่มองร่างสูงที่ก้มลงมาซุกไซร้ซอกคอขาวอีกครั้ง คนตัวเล็กได้แต่ปล่อยน้ำตาให้ไหลรินลงมาเงียบๆ

เซฮุนขบเม้มผิวเนื้อของลู่หานจนเกิดเป็นจ้ำแดงๆเต็มบริเวณซอกคอและเนินอกขาวผ่อง  ทรงอกของลู่หานถูกมือหนาบีบขย้ำอย่างแรงจนเป็นรอยนิ้วมือ การกระทำของเซฮุนไม่มีคำว่าอ่อนโยนอยู่เลยแม้แต่น้อย

ร่างสูงจัดการถอดเสื้อผ้าที่เหลืออยู่น้อยนิดของตนกับลู่หานออกจนตอนนี้ทั้งคู่เปลือยเปล่า แล้วร่างสูงก็จับเรียวขาทั้งสองข้างของลู่หานออกแล้วแทรกกายแกร่งเข้าไปทันที

“อึก…” ลู่หานรู้สึกเจ็บและจุกอยู่ในคราวเดียวกัน ไม่มีการเล้าโลมใดๆจากร่างหนาที่เคลื่อนกายเข้าออกอยู่บนกายของลู่หานเลยแม้แต่น้อย  คนตัวเล็กเจ็บจนแทบจะขาดใจ แต่ทำได้เพียงกัดฟันทนและสะกดกลั้นความเจ็บปวดไว้ ทั้งๆที่อยากจะร้องไห้แทบขาดใจแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะคนตัวเล็กคิดว่าปล่อยให้คนใจร้ายรังแกเสียให้พอ อยากทำอะไรก็ให้ทำไป แต่ลู่หานจะไม่ตอบสนองใดๆทั้งสิ้น ถึงแม้จะเจ็บปวดเพียงใดก็ตาม

ฝ่ายเซฮุนที่ถูกอารมณ์สวาทเข้าครอบงำก็ขับเคลื่อนลำกายหนาเข้าไปในโพรงสวาทที่ชุ่มไปด้วยเลือดของลู่หาน โดยที่มัจจุราชตนนี้ไม่รู้เลยว่าลู่หานเจ็บปวดมากแค่ไหน

“อา…” เสียงครางทุ้มต่ำของคนบนร่างที่ใกล้จะถึงฝั่งฝันดังขึ้นข้างหูของลู่หาน ร่างบางคิดว่าเสียงของเซฮุนตอนนี้น่ารังเกียจและน่าขยักแขยงเป็นที่สุด

ลู่หานไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงที่โดนข่มขืนเลยแม้แต่น้อย และคนที่กระทำการชั่วช้าก็คืออดีตสามีของลู่หานเอง

ลู่หานร้องไห้ให้กับความอัปยศของตัวเองจนขอบตาแดงไปหมด ลู่หานเจ็บเหลือเกิน ปวดไปหมดทั้งร่างกายและหัวใจดวงน้อยที่เต้นช้าราวกับจะหยุดเต้นลงในไม่ช้า

นานนับชั่วโมงกว่าที่ลู่หานจะรู้สึกว่ามีบางอย่างฉีดพ่นเข้าไปในกายสาวสีแดงสดเพราะเลือดที่ออกมาเนื่องจากโดนทำร้ายอย่างรุนแรงและป่าเถื่อนที่สุด

มันจบลงแล้วใช่มั้ย…

ร่างบางที่โดนทำร้ายอย่างหนักถูกความเจ็บปวดเข้ารุมเร้าจนสมองเต้นตุบๆ คนตัวเล็กหมดสติไปทันทีที่เซฮุนถอนแกนกายออกมา ลู่หานไม่อยากรับรู้อะไรอีกต่อไปแล้ว ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ลู่หานยอม...

◊ SQWEEZ